توی این پست میخوام در مورد علت موفق شدن بعضی از آدم ها صحبت کنم. این حرف در همه ی امور صدق میکنه.
امروز از یکی از استادهام پرسیدم که استاد چرا من توی فلان امر موفق نمیشم؟
جوابداد که : در مورد افرادی که موفق نمیشن سه تا فرض وجود داره:
۱-تعریفی غلط از موفقیت دارند.
۲-زندگی اونها در مسیر موفقیت نیست.
۳-اهدافشون در تناقض یکدیگر هست.
به حرفش فکر کردم. برام حرف جدیدی نبود چون که هم خودم به این نتیجه رسیده بودم و هم از دیگر اشخاص راجع به این موضوع شنیده بودم . پس نشستم خودم دوباره فکر کردم که چرا؟ چرا بعضی از آدما موفق نمیشن؟ مثلا خودم. (تعریف از موفقیت برای هرکسی یک جور هست و موفقیت یک چیز نسبی هست)
گفتم خب محمدحسین خدا به طبع دو نفر رو مثل هم نیافریده و طبعا استعداد های دو فرد باهم فرق میکنه و کاملا منحصر به فرد هست. ما نمیشه بگیم کسی بی استعداد مطلق هست . ولی باید به دنبال استعداد هاش بره تا با یکم تلاش بهترین نتیجه رو بگیره ولی خب اگر اون کار یا حرفه رو دوست نداشته باشه چی؟ پس کار درست اینه تو اولا بیابی که در چه زمینه ای مستعد هستی سپس علایقت رو در نظر بگیری. اگر هردو مشابه بود که چه عالی و تو خیلی خوب و عالی به نتیجه ی دلخواهت میرسی . ولی اگر علاقت با استعدادت در تناقض بود دو حالت داره:
۱-اگر بری دنبال استعدادت ممکنه در اون کار با تلاش کم موفق شی ولی خب اولا اون کار رو دوس نداری و ممکنه مغرور شی و کم کار کنی و کسانی که بی استعدادند از تو جلو بزنند و ثالثا موفقیت تو خیلی ارزشمند نیست چراکه نه براش تلاش کردی و نه دوستش داری.
۲-اگر به دنبال علاقت بری خب طبعا با مشکلات زیادی روبرو خواهی بود و خیلی باید تلاش کنی ، راجع به اون مسئله فکر کنی تا به موفقیت قابل توجهی برسی. اما این موفقیت خیلی ارزشمنده و تو با وجود اون احساس رضایت میکنی و خوشحال خواهی بود.
مثلا من در بسکتبال استعداد خیلی معمولی ای دارم ولی مقاله های خیلی زیاد خوندم ، تمرینات پلایومتریک انجام دادم، وبلاگ درست کردم ، فیلم های مستند نگاه کردم ، از مربی های مختلف مشاوره گرفتم ، در طول روز مدت زمان زیادی رو راجع به بسکتبال و راه و روش بهتر شدن در اون فکر کردم و واسه خودم تمرین درست کردمو چه و چه ولی بازم میبینم کسانی با یک هزارم تلاش نسبت به من توی جایگاه بهتری قرار دارند . ولی من مرد روزای سختم (:
به حر حال لا یکلف الله نفسا الا وسعها ----> خداوند از کسی بیش از توانایی اش درخواست نمیکند
و این امور که ما بازیکن لیگ حرفه ای بسکتبال امریکا بشیمو توانایی پرشمون بیشتر شه و این حرفا همه و همش یک وسیلست برای بهتر بندگی کردن خدا . پس زیاد سخت نگیریم بهتره (:
در آخر هم مثل همیشه آرزو میکنم ایران در قله ی بسکتبال جهان قرار بگیره و روزی برسه که ما مثل الان که ایران رو بی شک و تردید قهرمان مطلق آسیا میدونیم ایران رو قهرمان بی چون و چرای جهان بدونیم و این به جهانیان ثابت شه که ایران و ایرانی میتونه بهترین و برترین باشه
یاعلی
درس هايى كه ميتوانيم از مورچه ها بياموز براى موفقيت بيشتر