در این پستم خواهان پرداختن به بسکتبال ایران و مشکلات آن هستم:
در خصوص این بحث میشه صفحه های بسیاری مطلب نوشت:
از اینجا شروع میکنم که:در کشور های امریکای جنوبی و حتی اروپا،دیده میشه که تو خیابون ها و کوچه پس کوچه ها عده ای جمع شدن و دارن بسکتبال بازی میکنن.....نه فقط بسکتبال بلکه به همه ی ورزش ها اهمیت داده میشه...واقعا دل آدم میسوزه توی کشورهای جنوب شرقی آسیا مثل چین و ژاپن که میشه گفت در اکثر رشته های ورزشی از ایران سر ترند....نه به صرف این که استعداد زیادی در همه ی زمینه ها دارند:اول اینکه خب جمعیت زیادی دارند و به طبع استعداد های بیشتری در همه ی زمینه ها وجود داره . دوم اینکه در این کشور ها حد اقل شبکه ی تلویزیونی ای وجود داره که به همه ی ورزش ها به یک اندازه اهمیت میده و اونها رو به مردم نشون میده و مردم مشتاق اون ورزش مورد نظر میشندو به اون میپردازند و اتفاقات خوبی وقوع پیدا میکنه. مثلا :
شبکه ی ورزش صداو سیمای جمهوری اسلامی ایران. خیلی جالب و خوب . شما وقتی میری به این شبکه چیزی جز زمین فوتبال و یا چهره ی یک فوتبالیست یا چیزی حول محور فوتبال دیده نمیشه . حالا ما جدول بخش برنامه هارو که ملاحظه میکیم به این صورت هست:
دنیای فوتبال ۸ الی ۱۲
مستند کودکی مسی ۱۲ الی ۱۵
مستند بزرگی مسی ۱۵ الی ۱۸
برنامه ی لیگ یک ۱۸ الی ۲۴ (شما سطح لیگ یک رو در نظر بگیرید و ببینید که چند ساعت از وقت یک شبکه رو به طور کامل به برنامه ای با عنوان لیگ یک اختصاصداده میشه .... خنده داره واقعا)
برنامهی آن سوی نیمکت (برسی مسایل فوتبال اروپا ۲۴ الی ۲ بامداد )
بسکتبال خلاصه شده ی بازی دو تیم فنرباغچه و زسکاموسکو که در سال ۲۰۱۱ برگذار شده ۲ الی ۲:۴۰
- اصلا من چیزی نمیگم خودتون قضاوت کنید
و سوم اینکه در این کشور ها و یا کشور های توسعه یافته مثل کشور های اروپایی و یا امریکایی،از پایه استعداد یابی میشه و هرکس مطابق با چیزی که توسط کارشناسان تخمین زده میشه که در اون میشه راحت تر از دیگر امور برای اون شخص موفقیت حاصل خواهد شد کار و تلاش کرده و به طبع موفقیت خوبی هم برای اون شخص هم برای اون کشور حاصل میشه. اینجوری نه یک عدّه ادم میممونن که به خاطر دوست داشتن فوتبال پی اون رو گرفتنو با وجود تلاش های بسیار ، موفقیتی برای اونها حاصل نمیشه و عاقبت این اشخاص چیزی نیست جز بی سوادی ،فقر مالی ، رفتن سراق کارهایی که به نابودی کشیده میشه و ......
مشکل موجود دیگر نبود مکانهایی هست که در اون بشه به صورت رایگان بسکتبال بازی کرد: مثلا پارکی در شمال شهر تهران خیلی شیکو مجلسی میگه که آقا ما زمین بسکتبال زدیم بیاید ببینید... حالا هی بگید بسکتبال بسکتبال....
حالا من در این رابطه توضیحی ارض کنم.....در اون پارک دو زمین وجود داره یکی فوتبال طبق معمول و دیگری بسکتبال و والیبال به طور مشترک حالا زمین فوتبال خیلی زیبا چمن مصنوعی از بهترین جنس داره . دروازه هاش تور داره و همیشه مختص فوتبال هست... و وضعیت زمین بسکتبال و والیبال :
این زمین سرش دعواست و همیشه یکی میگه میخوام بسکتبال بازی کنم و دیگری میگه که نه بسکتبال .... این از این مسئله ... بعد کف زمین از زبر ترین نوع اسفالت استفاده شده که کافیه یک بار پا پیچ بوخوره و زمین بوخور ی بسیار زیبا شش ماه افقی خواهی بود.... بعد حلقه ها ی بسکتبال که تور نداره..... تو زمینم که میل والیبال نسب هست و همینجوری ادم میاد با این میله ها برخورد میکنه و راهی منزل میشه.... میل والیبال ها تور نداره.... زمین بالاسرش پروژکتور نداره و الا ما شاءالله.....
مسئله ی بعد این هستش که اصلا یک نوجوون ایرانی رغبت نمیکنه که به سمت بسکتبال بره با این وضع مالی که مبلغ دستمزد بازیکنان تیم ملی ایران در تیم های لیگ برتری شون از ۲۰۰ ۳۰۰ میلیون تومان تجاوز نمیکنه....
من خودم بهترین بسکتبالیست تاریخ ایران رو چند سال گذشته دیدم که سوار بژو بود...حالا بازیکنان فوتبال لیگ برتری ما که ملی پوشم نیستن آستون مارتینو مازراتیو چه و چه سوار میشن ... مضاف بر اون شما افتخار آفرینی بسکتبالیستای مارو با فوتبالیستامون مقایسه کنید.....۵ بار قهرمانی آسیا ... دوره آخر قهرمانی بدون شکس قهرمان شدیم حضور در جام جهانی ۲۰۱۰ ترکیه.... بازی خوب در مقابل قدرت مطلقی به نام ایالات متحده و شکست با نتیجه ای عالی... حالا فوتبال:بعد از این که مسئولان کشور ما خودشونو کشتند به معنای کلمه تیم ملی ما رفت جام جهان ا:
حالا ما این حرفارو زدیم...کیست که نگاهی کند به این حقیر.... ان شاءالله روزی خواهد آمد که به بسکتبال ایران اهمیت بیشتری داده شود و بسکتبال ما برای جنگ با تیم ملی امریکا بره و مطمئن باشید که این استعداد و حتی فراتر از آن در کشور ما وجود داره ... در تمام عرصه های ورزشی و غیر ورزشی
خیلی از حرفام یا از یادم رفت که بنویسم یا به خاطر حجم زیاد کارهای روزمرم نشد که بگم.....
به ژایان آمد این دفتر حکایت همچنان باقی است
من که نسلی از بسکتبالیستایی هستم (اگه کسی منو به عنوان بسکتبالیست حساب کنه (= ) که روزای خوشی رو داره میبینه تازه..... ان شاءالله در آینده ای نه چندان دور نسل آینده ی بسکتبال ایران به تمام چیز هایی که من آرزوشونو دارم نه تنها برای خودم بلکه برای بسکتبال ایران.....
ان شاءالله من در این عرصه هم به بازی گری خوبی برسم هم ژس از اون با مربی گری به بچه های این مرزوبوم کمک کنم تا بسکتبالی ایرانی داشته باشیم .
یاد آوری میکنم معنای کلمه ی تمرین رو :
به نمایش گذاشتن دوباره و دوباره ی بصیرت-ایمان و آرزو البته با وجود تمامی مشکلات
یاعلی
درس هايى كه ميتوانيم از مورچه ها بياموز براى موفقيت بيشتر